Wincze Władysław

Architekt wnętrz, projektant mebli, malarz, nauczyciel akademicki.
W latach 1925-1928 studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej, w tym samym czasie rozpoczął studia malarskie w Szkole Sztuk Pięknych (od 1932 r. Akademii) w pracowniach Karola Tichego, a następnie Tadeusza Pruszkowskiego, które ukończył w 1935 roku.
W latach 1932-1935 pełnił stanowisko kierownika artystycznego Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego. W latach 1936-1938 był asystentem Józefa Czajkowskiego w warszawskiej ASP. W roku 1936 uzyskał członkostwo Spółdzielni Artystów „Ład”, w tym czasie został również przyjęty do Grupy Czwartej, wyłonionej z pracowni Tadeusza Pruszkowskiego oraz przystąpił do Związku Zawodowego Artystów Plastyków „Blok”. Przed 1939 r. pod kierunkiem Wojciecha Jastrzębowskiego był zaangażowany w prace nad powstaniem cmentarza Legionistów na Rossie w Wilnie, zaprojektował wyposażenie wnętrz świetlicy polskiej na zamku w Rapperswilu w Szwajcarii oraz Pałacu Bawełny w Gdyni (wraz z Marianem Steczowiczem).
W tym czasie opracował także wnętrza dwóch sklepów Centrali Bazarów Przemysłu Ludowego w Warszawie. W czasie II wojny światowej wraz z Olgierdem Szlekysem i Władysławem Jaworskim prowadził spółkę autorską specjalizującą się w projektach wnętrz i mebli. Wraz ze Szlekysem zaprojektował wówczas tzw. zydel ładowski, zydelek „Sarenka” oraz kilka mebli z mechanizmem żaluzjowym. W 1944 r. walczył w powstaniu warszawskim jako młodszy oficer Armii Krajowej pod pseudonimem „Jaskólski”.
Po przegranym powstaniu został zesłany do obozów jenieckich. Po wojnie zajął się reaktywacją Spółdzielni Artystów „Ład”, w latach 1946-1948, wraz z Olgierdem Szlekysem pełnił funkcję jej dyrektora. W tym czasie pracował także jako radca w Centralnym Zarządzie Przemysłu Drzewnego Ministerstwa Przemysłu. Okres powojenny spędził w Kłodzku, gdzie została częściowo przeniesiona produkcja „Ładu”.
W 1948 r. przyjął zaproszenie Eugeniusza Gepperta do objęcia stanowiska „zastępcy profesora” i kierownika zakładu Drewna i Metalu Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W następnych latach został dziekanem Wydziału Architektury Wnętrz wrocławskiej PWSSP.
W 1949 r. uzyskał dyplom z architektury wnętrz w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, napisany pod kierunkiem Wojciecha Jastrzębowskiego. W latach 1951-1952 pracował w Centralnym Biurze Projektów i Studiów Budownictwa Osiedlowego w Nowej Hucie, gdzie zrealizował szereg projektów wnętrz w pracowni Mariana Sigmunda. Mieszkając we Wrocławiu zaprojektował kilkanaście wnętrz instytucji publicznych i wnętrz mieszkalnych, m. in. Dom Mody (1950), gabinet prof. Ludwika Hirszfelda oraz bibliotekę Zakładu Immunologii Akademii Medycznej (1951), Teatr Rozmaitości (1957-1959), sale rektoratu i senatu PWSSP (1963), Urząd Stanu Cywilnego (1964-1966) oraz dom własny w Przemiłowie (ok. 1968).

Daty 1905-1992KrajPolska