Kurzątkowski Jan

Architekt wnętrz, projektant mebli, artysta plastyk, nauczyciel akademicki.
W latach 1922-1928 studiował na Wydziale Architektury Wnętrz w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1932 r. Akademii).
W 1926 r. należał do grona współzałożycieli i pierwszych członków Spółdzielni Artystów „Ład”. Po ukończeniu studiów został asystentem prof. Wojciecha Jastrzębowskiego w Pracowni Kompozycji Brył i Płaszczyzn Szkoły Sztuk Pięknych.
W tym samym czasie został wykładowcą w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie – artystycznej szkole zawodowej. Realizacje projektów mebli artysty były prezentowane na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku. Od 1936 r. prowadził wykłady z zakresu kompozycji brył i płaszczyzn w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W czasie studiów wyspecjalizował się w papieroplastyce. Współpracował m. in. z Instytutem Propagandy Sztuki, który otrzymywał od artysty do 2000 papierowych ozdób rocznie. Prace z papieru Kurzątkowskiego dekorowały również cyklicznie salę balową Szkoły Sztuk Pięknych podczas karnawału. Ok. 1936 r. Kurzątkowski wykonał swój najsłynniejszy projekt mebla, jakim było krzesło Piórko z pomysłowo rozszczepioną jesionową desą oparcia. W 1937 r. uczestniczył w Światowej Wystawie Sztuka i technika w życiu współczesnym w Paryżu, jako autor umeblowania stoiska Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej Wśród Obcych.
W latach 30. XX w. zaprojektował kilka wnętrz użyteczności publicznej, m. in. sklep Len Wileński w Warszawie (1934), sklep przy Muzeum Polskim w szwajcarskim Rapperswilu (1937) oraz salę posiedzeń Spółdzielni Społem (1939) w Warszawie. Podczas II wojny światowej był zaangażowany w konspiracyjną działalność Miejskiej Szkoły Dokształcania Zawodowego w Warszawie. W 1945 r. przystąpił do Rady Artystycznej w Związku Polskich Artystów Plastyków. Rok później wznowił działalność pedagogiczną w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (gdzie pracował do 1948 r.) i na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w latach 1961-1969 kierował tamtejszą Katedrą Projektowania Wnętrz.
W latach 1957-1958 był dziekanem Wydziału Architektury Wnętrz warszawskiej ASP. Od 1949 r. współpracował z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji (od 1950 r. Instytutem Wzornictwa Przemysłowego), gdzie projektował wzory naczyń szklanych wykonywanych w Hucie Szkła Gospodarczego w Szczytnej Śląskiej, zabawek oraz mebli. W 1947 r. zaprojektował wnętrze księgarni na Nowym Świecie w Warszawie, dwa lata później wnętrza siedziby Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”, zaś w 1961 r. warszawski sklep Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego „Cepelia”.
Brał udział we wszystkich jubileuszowych wystawach Spółdzielni Artystów „Ład”, w latach 1936, 1956 i 1967. Za projekty mebli był nagradzany na dwóch Ogólnopolskich Wystawach Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej w Warszawie w latach 1952 i 1957, a także na Wystawie Sztuki Użytkowej z okazji XV-lecia PRL w Warszawie w roku 1963.
Na wystawie w 1952 r. Kurzątkowski zaprezentował krzesło z giętej sklejki, które stało się wzorem dla wielu innych tego typu projektów polskich artystów i artystek (m. in. Władysława Winczego, Czesława Knothego, Teresy Kruszewskiej i Marii Chomentowskiej).

Daty 1899-1975KrajPolska