Kintopf Lucjan

Malarz, grafik, architekt wnętrz, projektant mebli, ceramiki, tkanin, nauczyciel akademicki.
Uczył się w Szkole Sztuk Zdobniczych przy Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej w Warszawie.
W 1918 r. wstąpił w szeregi Legii Akademickiej, uczestniczył w walkach o Lwów. W latach 1920-1922 wrócił do szkoły, a po jej ukończeniu do 1930 r. uczył rysunku w Państwowym Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie.
Równocześnie w latach 1923-1929 studiował w Szkole Sztuk Pięknych (od 1932 r. Akademii) w Warszawie na Wydziale Architektury i na Wydziale Malarstwa. W czasie studiów wybrał specjalizację w zakresie tkactwa artystycznego. W 1924 r. ukończył Państwowe Kursy Pedagogiczne dla Nauczycieli Rysunku.
W latach 1925–1927 opracował metodę komponowania tkanin dekoracyjnych metodą żakardową. W 1926 r. współtworzył Spółdzielnię Artystów „Ład”, w latach 1927-1932 oraz 1936-1937 był jej dyrektorem. W latach 1928-1938 prowadził wykłady w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie.
W latach 1933-1935 studiował na Wydziale Rzeźby w Państwowym Instytucie Sztuk Teatralnych. W 1938 r. został dyrektorem i wykładowcą w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu. W czasie II wojny światowej należał do Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim, po jego upadku przebywał w obozach jenieckich.
W 1946 r. został dziekanem i wykładowcą na Wydziale Architektury Wnętrz Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Wykładał m. in. kompozycję tkanin i architekturę wystawienniczą.
Po likwidacji pracowni tkactwa w latach 1950-1955 był profesorem na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego w Zakładzie Tkactwa w Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi.

Daty 1898-1979KrajPolska