Sienicki Stefan

Architekt, historyk sztuki, projektant wnętrz i mebli, teoretyk architektury i designu, nauczyciel akademicki.
W 1914 r. ukończył Szkołę Realną im. Stanisława Staszica Stowarzyszenia Techników w Warszawie.
W latach 1916-1918 odbył studia w Wojskowej Szkole Inżynieryjnej w Kijowie. W odrodzonej Polsce studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, uzyskując dyplom w 1924 roku. W latach 1925-1927 r. praktykował w pracowni architektonicznej Zdzisława Mączeńskiego, po czym otworzył własne biuro projektowe. Wraz z Mączeńskim zaprojektował kościół św. Szczepana w Krakowie i kościół Chrystusa Króla w Krajnie. Od 1930 r. pracował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej jako starszy asystent w Zakładzie Rysunku Zygmunta Kamińskiego. W 1936 r. obronił pracę doktorską pt. Meble kolbuszowskie, pod kierownictwem Oskara Sosnowskiego.
W roku następnym uzyskał habilitację za rozprawę pt. Sklep detaliczny.
W latach 1929-1939 pełnił funkcję kierownika pracowni architektonicznej Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, gdzie przygotowywał zeszyty z wzorcowymi projektami przedszkoli, szkół powszechnych i gimnazjów. W swoim dorobku ma projekty gimnazjum kupieckiego w Zgierzu i szkoły powszechnej w Łodzi. Wraz z Bohdanem Pniewskim uzyskał II nagrodę w konkursie na projekt gmachu Ministerstwa Wyznań i Oświecenia Publicznego. Na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu zaprojektował wnętrza pawilonów Zakładów Starachowickich. W latach 1928-1938 pełnił stanowisko kierownika pracowni projektowej firmy Thonet-Mundus. W latach 1932-1938 zaprojektował domy osiedla Klarnerowo w Starachowicach.
W latach 1935-1939 kierował eksperymentalną pracownią projektową Studium Wnętrz i Sprzętu, działającą przy Zakładzie Architektury Polskiej i Historii Sztuki Politechniki Warszawskiej. W 1937 r. w ramach działalności Studium Wnętrz i Sprzętu zorganizował wystawę w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie pt. Architektura Wnętrza – Wnętrza Mieszkalne, a dwa lata później wystawę pt. Architektura Wnętrza – Nowoczesny Sklep Detaliczny w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Warszawie. Jako oficer uczestniczył w wojnie obronnej we wrześniu 1939 r., następnie dostał się do niewoli radzieckiej, przebywał w obozach jenieckich w Kozielsku i Griazowcu, gdzie wygłaszał odczyty na temat historii architektury wnętrz.
W latach 1943-1945 prowadził wykłady z rysunku odręcznego, projektowania wnętrz oraz architektury przemysłowej i handlowej w Polskiej Szkole Architektonicznej działającej przy uniwersytecie w Liverpoolu. W 1945 r. był jej dyrektorem.
Po powrocie do Polski od 1945 r. prowadził wykłady na temat projektowania wnętrz na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1947 r. kierował Katedrą Projektowania Zespołów Przemysłowych Politechniki Warszawskiej.
W 1960 r. pełnił funkcję dziekana Wydziału Budownictwa Przemysłowego. W latach 1946-1948 zajmował stanowisko naczelnika Wydziału Budownictwa Przemysłowego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, w latach 1948-1949 był dyrektorem technicznym Centralnego Biura Studiów i Projektów Budownictwa Przemysłowego. W latach 1949-1956 był kierownikiem Instytutu Urbanistyki i Architektury przez Ministerstwie Budownictwa. W 1947 r. brał udział w projekcie zespołu domów Spółdzielni „Ognisko” Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W tym samym roku zaprojektował wnętrze Sali Posiedzeń Sejmu.
W latach 1959-1966 wraz z Witoldem Benedekiem, Stanisławem Niewiadomskim i Władysławem Strumiłłą zaprojektował siedzibę Akademii Muzycznej w Warszawie.

Daty 1897-1970KrajPolska