Szlekys Olgierd

Architekt wnętrz, projektant mebli, malarz.
W latach 1923-1924 pobierał nauki w szkole powszechnej w Pskowie.
W latach 1924-1927 uczył się na wydziale meblarstwa w Technikum Artystyczno-Przemysłowym działającym przy Akademii Sztuk Pięknych w Leningradzie. W latach 1928-1931 przebywał w Poznaniu, gdzie uczył się Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. Po ukończeniu nauki w Poznaniu przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął sześcioletni okres studiów w Akademii Sztuk Pięknych.
W Akademii uczęszczał na zajęcia do Pracowni Specjalistycznej Wnętrza prowadzonej przez Wojciecha Jastrzębowskiego. W latach 30. XX w. był zaangażowany politycznie, jako członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. W 1935 r. Szlekys został przyjęty do Spółdzielni Artystów „Ład” w wyniku konkursu dla członków Związku Studentów Wydziału Architektury i studentów Wydziału Architektury ASP na projekt pokoju mieszkalnego. Rok później objął funkcję kierownika artystycznego i technicznego pracowni stolarskiej „Ładu”.
W czasie II wojny światowej wraz z Władysławem Wincze i Władysławem Jaworskim prowadził spółkę autorską specjalizującą się w projektach wnętrz i mebli. Wraz z Wincze zaprojektował wówczas m. in. tzw. zydel ładowski, zydelek „Sarenka” oraz kilka mebli z mechanizmem żaluzjowym.
W 1944 r. trafił do obozu jenieckiego. Po wojnie, przez pół roku sprawował funkcję dyrektora gimnazjum stolarskiego w Kazimierzu Dolnym, następnie zajął się reaktywacją Spółdzielni Artystów „Ład”. W latach 1946-1948, wraz z Władysławem Wincze pełnił funkcję jej dyrektora. Wraz z Władysławem Wincze pracował także w tym czasie w Biurze Studiów i Projektów Centralnego Zarządu Przemysłu Drzewnego.
Po wojnie wykonał projekty wielu warszawskich wnętrz reprezentacyjnych gmachów rządowych, gabinetów, pomieszczeń biurowych, sal konferencyjnych i bibliotecznych, w tym m. in. gabinety premiera Józefa Cyrankiewicza, wicepremiera Eugeniusza Szyra w Urzędzie Rady Ministrów, ministra Henryka Golańskiego w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego. W tym czasie zaprojektował także reprezentacyjne pomieszczenia polskich ambasad w Sztokholmie i Meksyku (1949).
W późniejszym czasie zaprojektował m. in. wnętrza kasyna Akademii Wychowania Fizycznego (1953), gabinet prezesa Polskiej Akademii Nauk (1954), gabinet prezesa Stronnictwa Demokratycznego (1966), wnętrza sal Biblioteki Narodowej (1966), sal konferencyjnych Ministerstwa Łączności (ok. 1970) i Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach (1973). Do ok. 1950 r. nadal współpracował z Władysławem Wincze, wraz z którym część produkcji „Ładu” przeniósł do Kłodzka.
W 1951 r. Szlekys zaprojektował fotel „gorsetowy”, w którym tapicerowane siedzisko i oparcie zastąpiła naciągnięta na drewnianą konstrukcję tkanina. Należał do Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 1958-1964 pełnił funkcję naczelnika Wydziału Projektów Mebli w Centrali Handlu Meblami, gdzie zajmował się wdrażaniem projektów mebli do produkcji przemysłowej.
Meble Szlekysa gościły na wielu wystawach, m. in. Wystawie Rzemiosła Artystycznego w Muzeum Narodowym w Warszawie (1948) oraz na dwóch Ogólnopolskich Wystawach Architektury Wnętrz w Zachęcie (1952 i 1957) oraz jubileuszowych wystawach „Ładu” (1956 i 1967). W latach 1961-1970 prowadził na łamach tygodnika „Kobieta i Życie” rubrykę poświęconą poradnictwu mieszkalnemu.
W latach 70. XX w. artysta powrócił do rysowania i malowania z natury.

Daty 1908-1980KrajPolska